We merken dat er een warme mantel om onze broer heen ligt die hem goed past.'
Samen zorgen voor een familielid. Jos, Marianne, Pieter en Tedje doen dit als een hecht team op afstand. Ze wonen namelijk niet in de buurt van hun (schoon)broer. Ook trouwe vrienden nemen veel voor hun rekening. Een vorm van mantelzorg die je niet vaak ziet. Toch werkt dit naar hun zeggen prima. “Met z’n allen weet je meer dan alleen”.
Hoe is deze manier van mantelzorg tot stand gekomen?
“Onze broer heeft dit zelf aan ons gevraagd toen hij nog niet ziek was. Wij zorgen nu zo’n vier jaar voor onze broer en hebben dat altijd een dankbare taak gevonden. Toen hij steeds meer zorg nodig had, verhuisde hij naar de kleinschalige woonlocatie Wollewei in Nijmegen. Omdat we alle vier niet in de buurt van Nijmegen wonen, is het misschien wel een wat ongewone vorm van mantelzorg. Maar het geeft ons voldoening hem toch bij te kunnen staan in de laatste fase van zijn leven.”
Hoe is jullie taakverdeling als familie?
“Als team hebben we een taakverdeling gemaakt op basis van onze persoonlijk interesses en waar we goed in zijn. Zo vullen we elkaar mooi aan. De een neemt bijvoorbeeld de post door, de ander doet de administratie of is gemachtigd aanspreekpunt voor alle medische onderwerpen. Ook alle afspraken buitenshuis met bijvoorbeeld de opticien of medische specialisten begeleiden wij. Met woonlocatie Wollewei hebben we veel contact. Laatst waren we bij een discussieavond in gesprek met andere mantelzorgers, zorgmedewerkers en de locatiemanager. Dan hoor je pas goed hoe het er op de woonlocatie aan toe gaat. We helpen ook mee tijdens een georganiseerde opschoondag in de tuin van Wollewei. En met Pasen en Kerst eten we mee met de gezamenlijke maaltijd. Dat geeft ook contact en betrokkenheid met andere bewoners, hun mantelzorgers en de woonbegeleiders van onze familieleden.”
Wat zorgt ervoor dat jullie dit op afstand kunnen doen?
“Je hoort steeds meer dat mantelzorg een zware belasting kan zijn, maar wij hebben het voordeel dat we hier niet alleen voor staan. Nu onze broer in Wollewei woont, kunnen we vertrouwen op de deskundigheid en ervaring van de ZZG-zorgmedewerkers. Wij kennen elkaar en ze reageren meestal snel op onze input of vragen over de zorg. Daarnaast hebben we als ondersteunend team elkaar, werken we goed samen en kunnen we als gepensioneerden hiervoor ook voldoende tijd vrijmaken. Door onze inzage in het elektronisch zorgdossier en via onze eigen, onderlinge WhatsApp-groep zijn we snel met elkaar op de hoogte van wat er speelt. Ook bellen we elkaar regelmatig en eten we af en toe samen, bij voorkeur met onze broer erbij. Als innemend persoon had onze broer altijd veel goede vrienden en sommigen van hen bezoeken hem nu ook nog regelmatig. Ze namen hem bijvoorbeeld mee op zondagmorgen naar de kerk of naar buiten om te wandelen, ergens een hapje te eten of deel te nemen aan een muziekmiddag bij hen thuis. Via WhatsApp delen we ook ervaringen met deze beste vrienden. We merken dat dit onderlinge steun geeft, vooral als we ons allemaal zorgen maken of verdrietig voelen over de situatie van onze broer en vriend. Je zou het kunnen zien als een onderling vangnet. Zo is een rol als mantelzorger, ook op afstand, toch nog goed te doen.”